düşünmeye ayıracak vaktinin bile kalmadığını hissetmeye başladığın zaman İstanbul insanın gözünde trafiği çok fena iğrenç bir şehir olmaya başlıyor. oysaki bugüne kadar sanki bebekteki yalımda oturup manzarasını seyrettiğim o güzel şehirmiş gibi hissetmeye çalışmıştım.
üzerine düşünmem gereken o kadar şey var ki...
kendimle ilgili, planlarımla ilgili, dostlarımla ilgili, ailemle ilgili, hislerimle ilgili...
sanırım benim cranberries dinleme vaktim gelmiş, ama işte şimdi de vizelerim başlıyor.
Didn't you see me?
Didn't you hear me?
Didn't you see me standing there?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder